“Boer met kiespijn”, zo kopte de branche-organisatie van de onafhankelijk financieel adviseurs [Adfiz] deze week in de financiele bladen.
“Humor kan Verbondsdirecteur Leo de Boer niet ontzegd worden. Adviseur weg en de klant een probleem? Welnee, een nieuwe adviseur is zo gevonden. Maar wat als de verzekeraar omvalt? Dan heeft de klant een groot probleem: polis weg, kapitaal weg, pensioen weg. Prima plan dus, zo’n garantieregeling, maar dan wel voor de verzekeraars. Wij pleiten dan ook voor het opzetten door het Verbond van een dekkingsgarantieregeling en een vermogensgarantieregeling van verzekeraars. De Boer zegt te vrezen dat de zorgplicht bij de verzekeraar over de schutting gaat. Dat is in zijn eigen woorden gezegd onzin. Een beetje intermediair verzekeraar wijst die klant de weg naar een nieuwe adviseur. De enige drempel bij de overgang naar een nieuwe adviseur is het terugboekrisico. Die drempel kunnen verzekeraars zo weg nemen. Bij faillissement van de adviseur neemt de verzekeraar het terugboekrisico voor zijn rekening. Een hele normale gang van zaken wanneer je debiteur omvalt. Als het De Boer ernst is om de klant de garantie te bieden dat hij altijd bij een adviseur terecht kan dan lost hij dit makkelijk in eigen keuken op. Of moeten we zijn voorstel voor een garantiefonds zien als een oplossing waardoor verzekeraars hun verantwoordelijkheid niet hoeven te nemen?”
M.i. wordt het de hoogste tijd dat de verzekeraars een garantiestelsel gaan opzetten. Maar wellicht is het nog verstandiger dat men eerst deugdelijk inhoud geeft aan de onlangs in het leven geroepen keurmerk “klantgericht verzekeren”. Laat men bijvoorbeeld er eerst voor zorgen dat de eigen bedrijfsvoering op orde komt. Dus aan de slag met gekwalificeerd personeel, opmaak van foutloze polissen, een deugdelijke/integere schade-afhandeling en jazeker; ook het direct afschaffen van de onzinnige/onnodige charge back regelingen die de uitvoering van de werkzaamheden van het onafhankelijk financieel adviseur belemmeren.
mbadirect.me 